“Nik uste dut gure inguruan zeuden baserritan, gehienak ganaduan inguruan iten zuten lana, eta, zittuzten ganadu guztiyak ere ba ganaduantzako etekiña ateratzeko: belarra ta belarrondoa, ta erremolatxa… behiantzat janariya iteko, ta baratzan mutur bat ba etxeko kontsumorako. / Hiru baserriko esniak eramaten genitttun goizero Errenterira; hoi denak hartu in ber tzin, geo banatu… geo saldu… gelditzen zena etxera bueltatu… garai haitan esnia erruz saltzen zan kalean. Kale kantoi baten jarri eta bertan, esnia saltzea, berdin zun berua bazen… hotza bazen… / Horrez gain berdurakin ere ibiltzen tzen, haxitegiak egin eta landariak saldu. Berdura iten zan eta ama joaten zan goizero plazara, berdura saltzea. / Gu goizero goizeko bostetan joaten giñan, zaldiya ta karrua hartu, kargatu, ta berdura saltzea, 6:00-tako meza ondoren, Killikupea. / Nik oso gogoan dut aita haziak botatzen, oso politta izaten zan… Gero pixka bat nahasten tzun, geo zarabandakin zanpatu… / Makinakin lurra garbitzen, porruak garbitzen, tomatiak jartzen… ta geo anai zaharrenak atxurrakin tapatzen, inbernaderuak irekitzen, ixten… sentsazio guztiak baratzaki erlazionatuak. / Hor attak beti esaten tzun, gerra ondoren, beak, eskakizun handiya zegola Errenteriyan, horregatik utzi zittula behiak ta joan zen berdiña itea. Garai hortan gehien-gehiena berdura iten tzun, nik goatzen dittut saskikak, letxugaz bete betiak, azenayua… kajakak eramaten genittun azokara / (…)”

​

​

​